Dari segi bahasa, “Maqam” bererti tempat berpijak.
Maqam Ibrahim ialah batu yang dibawa oleh Nabi Ismail a.s. untuk dijadikan tempat berpijak bapanya Nabi Ibrahim a.s. ketika mereka membina Kaabah. Dari atas batu inilah Nabi Ibrahim a.s. membina Kaabah dengan tangannya sendiri daripada batu-batu yang dibawa oleh Nabi Ismail a.s.

Setiap kali bangunan Kaabah bertambah tinggi, batu (maqam) tersebut ikut naik seolah-olah ia berfungsi seperti tangga kren.

Diriwayatkan bahawa Said bin Jubair berkata: “Batu Maqam Ibrahim ini, Allah s.w.t. telah menjadikannya lembut dan ia sebagai rahmat. Nabi Ibrahim a.s. berdiri di atasnya manakala Nabi Ismail a.s. menghulurkan batu-batan kepadanya.

Di atas batu ini juga Nabi Ibrahim a.s. menyeru manusia supaya dating mengerjakan haji setelah selesai membina Kaabah.

Al-Fakihi meriwayatkan bahawa: “Apabila selesai membina kaabah, Allah s.w.t. telah memerintahkan agar Nabi Ibrahim a.s. menyeru manusia untuk datang mengerjakan haji. Nabi Ibrahim a.s. naik ke atas batu (Maqam Ibrahim) lalu berseru: “Wahai manusia! Telah difardukan ke atas kamu mengerjakan haji.”

Maka ia telah diperdengarkan kepada mereka yang berada dalam sulbi lelaki dan dalam rahim perempuan. Mereka yang beriman serta mereka yang telah ditulis oleh Alalh s.w.t. akan datang untuk mengerjakan haji hingga hari kiamat telah menyahutnya dengan menyebut: Labbaikallahumma labbaik.

Oleh sebab perbuatan ini merupakan salah satu daripada amalan yang dicintai oleh Allah, maka Allah s.w.t. telah menjadikan kesan tapak kaki Nabi Ibrahim a.s. ini kekal sebagai peringatan kepada orang yang beriman daripada keturunannya, bagi mereka dan seluruh manusia.